wpis szybki drugi

Mówi się, że największym źródłem zagrożeń w naszej pracy są nierzetelni informatorzy i brak „wiedzy fachowej” na temat opisywanego zagadnienia. Coś w tym jest. W końcu nawet najlepiej zorientowanemu w teorii dziennikarzowi brakuje wyczucia, jakie będzie miał jedynie praktyk – specjalista.
Łatwo popaść w pułapkę i zrobić coś z niczego.
Kiedy informator wydaje się być wiarygodny, a sprawa wygląda na prawdopodobną, albo mamy świetny temat, albo zostaliśmy wkręceni. Biorąc pod uwagę ilość chorób psychicznych i kreatywność niektórych jednostek, kiedy pojawia się prawdziwa sensacja powinniśmy siedzieć cicho i sprawdzać zamiast biec do naczelnego z nadzieją na swoje 5 minut. Proste, że na wieść o dobrym temacie, który podniesie nakład, większość prowadzących będzie nalegać na szybszą publikację. W końcu najważniejsze jest, żeby materiał ujrzał światło dzienne za sprawą naszej redakcji. I co wtedy? Odmówić naczelnemu czy pisać bzdury? Czy może w ogóle zrezygnować z zawodu i zająć się księgowością… śledczą…

spędziłem dzisiaj 4 godziny gadając z gościem, który sam nie słyszał, ale wie. Nic nie widział, ale powiedziano mu. Kto mu powiedział do końca nie jest pewien, ale jego znajomy wie, że to jest ktoś z punktu widzenia sprawy – niezwykle ważny. Tyle mogłem napisać nie ruszając się z domu. Chodzenie w kółko to zdecydowana wada dziennikarstwa. Wygląda na to, że jedyną osobą przekonaną o jego wartości jako informatora jestem ja.
Czyli mamy przed sobą kolejne 4 godziny???

 
tagi: media | prasa | dziennikarstwo

~ - autor: jayson blair w dniu 8 lutego, 2007.